Oostenrijk 2008, 7 september t/m 11 september 2008
Na het geweldige leuke feest in het Zwartewoud bij de Schattenmuhle (zie verslag ), vertrokken 6 man van de Bluebikers naar Fulpmes net onder Insbruck. Het was een dag met alleen maar regen.
De rest van de tourtocht was perfect weer. Alles verliep vlekkeloos tot en met de (niet geplande) nachtrit.
De enige wanklank die we hadden was het ongastvrije verblijf in Vogelsberg op onze terugreis. Hadden wij in voorgaande jaren een beregezellig onderkomen bij Manfred in zijn hotel Solmser hof, nu was het hotel leeg, een stugge Manfred en een scheldende bediening


de oostenrijk gangers, Herman, Werner, Erik Jan, Gerard, Hans en Ruud


vertrek uit het Zwartewoud bij de Schattenmuhle


onderweg hadden we een giga file bij één of andere oostenrijkse tunnel. Dit kostte veel tijd. En de hele dag in de stromende regen gereden


We kwamen zeiknat aan in Fulpmes bij ons onderkomen. Wij hadden letterlijk geen droge draad meer aan ons lichaam. De zeer gastvrije gastvrouw gaf ons het drooghok waar normaal gesproken 's winters de skikleding hangt te drogen. Met elektrische kachels en kranten maakte zij ongevraagd onze kleding zo goed als mogelijk droog.


Fulpmes: nadat we kwartier hadden gemaakt in onze Ferienwohnung gingen we in het dorp ergens eten.


in het restaurant


voor het naar bed gaan nog "even" borrelen


de volgende morgen zag de wereld er al heel anders uit, zon!


Hans moest eerst nog wel met de fohn in de weer om zijn helm een beetje droog te krijgen


Ons onderdak Gästehaus Rettenbacher. Wij hadden een 6-persoons feienwohnung met alleen ontbijt. Wij moesten zelf voor de lunch en het avondeten zorgen. Er was ook geen bar en deden onze eigen inkopen voor de avond. Op deze manier bleek dat ons verblijf erg goedkoop werd.


opweg naar de Silvretta. De weg begint al snel leuk te worden


de laatste resten van de regenwolken hangen nog tegen de berg


van die beesten hebben we er nog een boel gezien. Wij werden bij het volgende koffieadres nog voor deze dieren gewaarschuwd. Tijdens en vlak na de regen zoeken ze bescherming in en bij de tunnels. Dat bleek later ook duidelijk. Bij de ingang / uitgang van tunnels lagen de wegen vol met koeiestront en wemelde het van kuddes koeien.


koffieadres


en de route weer even verder uitzetten


de top van de Silvretta. Deze route viel een beetje tegen qua bochten en specaculaire uitzichten












lunchen in het italiaanse gedeelte


en even de laarzen uitlaten


Werner moest een (geplande) pitstop maken, bandjes wisselen. Het setje kost in oostenrijk € 70,- minder dan in Nederland. Benzine was trouwens ook fors goedkoper


Het wisselen van de banden kostte aardig wat tijd. Wij deden dan maar inkopen voor de meest elementaire levensbehoefte.


De Hermanator "droeg" ons natje en droogje


Het wisselen van de band had zoveel tijd gekost dat we in het donker thuis zouden komen. Onderweg eten we bij een Pizeria


we moesten nog zo'n 170 km rijden en het begon al te schemeren


de loslopende koeien staan er net niet op


al vlot was het donker in de bergen. Aan de ene kant best wel spannend, koeien lopen ook in het donker los in de bergen, maar best ook wel gaaf......achteraf. We hadden nog 2 spannende momenten in het pikkedonker. Een zeer abrupte wegomlegging, op het laatste moment aangegeven en begeleid door amateuristische verkeersregelaars. Ze lieten ons stoppen op een hellend stalen wegrooster met brede openingen en wij moesten daarop haaks afslaan naar rechts. Werner en Herman kwamen tenval. Gelukkig weinig schade. Ook raakte de benzine op. Van een enkele (inmiddels gesloten) tankstation bleek de automaat het niet te doen. Op de laatste druppels vonden we dit tankstation. De lichten werden net uitgedaan toen wij aan kwamen rijden. gelukkig wilde de vrouw van het station de boel weer aanzetten.


midden in Insbruck. Het rechter knipperlicht is kapot vanwege de eerdere valpartij


en eindelijk thuis, allemaal heel, moe en voldaan aan de borrel


de volgende dag gaan we de Penserjoch en de Timmelsjoch rijden. Allemaal erg indrukwekkend










het begin van de Timmelsjoch


voor de top stoppen we om te genieten van het indrukwekkend uitzicht. Een paar jaar eerder zijn we ook over de Timmelsjoch gereden ( zie Dolomieten 2005 ). Het miste toen zo dat we feitelijk geen berg hebben gezien. Nu was het weer perfect.
















de laatste avond in Fulpmes.


We rijden in 2 dagen terug naar huis. We hebben onderweg een kleine regenbui. De rest van de reis was het weer prima.
We overnachten in Vogelsberg. Helaas was het onderdak daar weinig gezellig vanwege de slechte gastvrijheid in ons onderkomen. We hebben daar dan ook geen foto's van


het laatste restje van onze reis, bijna thuis. Hier eten we gezamelijk, voordat Gerard en Ruud afslaan richting de Randstad en de rest richting het drentse rijd


Herman heeft inmiddels een zere kont en zit in de meest vreemde houdingen op zijn motor


werner


hans


De foto's zijn gemaakt door Werner, Ruud en Erik Jan

Naar boven